Hallootjes, daar ben ik weer!

Dit keer ga ik jullie vertellen over maart.

• - In het eerste weekend van maart was het provinciale toernooi van het meisjes basketbal team. Het team van mijn school had het- regionale kampioenschap gewonnen, en daardoor werd het provinciale toernooi op onze school gehouden, en ik ging naar de eerste wedstrijd met wat mensen. Uiteindelijk heeft ons team alle wedstrijden verloren, maar het was wel leuk om te zien!
• 10 maart was de eerste dag van de trip naar Ottawa en Montréal. Internationale studenten in de hele provincie konden zich aanmelden, en de eerste 70 (denk ik haha) mochten mee. Op 10 maart moest ik eerst in de auto met mijn home stay coördinator Lloyd, een jongen van mijn school Nico (Spanje) en 2 leerlingen uit Glace Bay naar Halifax Airport (ongeveer 5 uur rijden). Toen we daar aan kwamen checkten we onze bagage in en gingen we wachten op het vliegtuig. Op het vliegveld raakte ik aan de praat met 2 meisjes uit een andere stad in Nova Scotia. Zij komen uit België en Polen. Toen we in het vliegtuig gingen zat ik naast Paula, een meisje uit Duitsland. Tijdens de vlucht en de hele trip zijn wij goed bevriend geraakt en ik app haar nog steeds regelmatig.
• Toen we geland waren in Ottawa en uiteindelijk uit het vliegveld waren gingen we met de bus naar een restaurant waar we een buffet dinner kregen. Dat was erg lekker. Daarna gingen we naar het hotel en ik kreeg een kamer met Paula, Elsa en Sophie (ook allebei Duits).
• 
  
• - De volgende dag kregen we na het ontbijt een rondleiding in een grot. Dat was erg cool, we konden heel veel vleermuizen zien. Na de grot gingen we naar het Rideau Centre, een groot winkelcentrum in Ottawa, en daar kregen we geld om lunch te halen en we konden een beetje shoppen. Daarna gingen we naar het Canadian War Museum. We hadden helaas maar minder dan een uur tijd daar door een foutje in het schema, dus we konden niet heel veel goed zien. In het begin van het museum hebben ze allemaal oude voertuigen die ze in elke oorlog waar Canada aan mee deed gebruikten. Daarna hadden ze exposities per oorlog, en Paula en ik gingen zoeken of we iets over onze eigen landen konden vinden (wat voor Paula opzich niet echt moeilijk was hahaha). In het museum vonden we een soort kunstwerk ofzo gezien wat Nederland aan Canada heeft gegeven na de 2^e wereldoorlog, omdat ze ons bevrijd hebben (zie de nieuwe fotos ergens op deze site haha). Daarna gingen we eten. Toen Paula haar water op had gaf ik haar voor de grap het flesje azijn dat op de tafel stond om haar water bij te vullen. Zij had alleen eerst niet door dat ik een grapje maakte dus toen deed ze azijn in haar glas. Dat was erg grappig. Na het eten gingen we een ‘Haunted Walking Tour’ doen. We liepen er naartoe en toen zagen we 2 mannen met lantaarns en capes op ons wachten, want zij gingen ons rondleiden. Het was erg grappig want we liepen met die mannen door Ottawa en zij gingen ons overal spookverhalen vertellen.
• 
  
• - De volgende dag gingen we naar het museum van de Centrale Bank van Canada. Dat was echt flink saai, want alle informatie die er stond wist ik al wel en we hadden heeel veel tijd. Daarna gingen we naar de Byward Market, wat eigenlijk gewoon een winkelstraat is waar je doorheen kan lopen, maar dat is heel bijzonder voor hier want ze lopen zeg maar niet echt haha. Daar heeft Paula een ijshockey shirt gekocht voor 300 (!!!) dollar. Daarna gingen we naar the Supreme Court of Canada. Dat is zeg maar het hoogste gerechtshof in Canada en daar mochten we de zaal zien waar ze de rechtzaken houden. Daarna gaf onze gids ons een rondleiding in Ottawa en liepen we langs alle parlements gebouwen enzo. Ook liepen we langs het Rideau Canal wat dus op de UNESCO wereld erfgoed lijst staat. Daarna gingen we eten bij Zak’s Diner (erg leuk restaurant dingetje). Daarna gingen we naar een ijshockey wedstrijd van de NHL, dus zeg maar het hoogste niveau in de USA en Canada. Het was de Ottawa Senators tegen de Pittsburgh Penguins, waar Sidney Crosby, een hele goede ijshockey speler uit Nova Scotia speelt. De wedstrijd ging tot verlenging en de Senators wonnen uiteindelijk (Nico is een Senators fan dus hij werd helemaal gek). Het grappige aan de wedstrijd is dat het lijkt alsof het helemaal niet om het hockey gaat. Bij elke onderbreking (en dat zijn er veel) doen ze iets met de fans, zoals een wedstrijd om welk deel van het stadion het hardst kan schreeuwen. Het was wel erg cool om mee te maken.
• 
  
• - De volgende dag gingen we in de bus naar Montréal. Onderweg stopten we bij een plek waar ze maple syrup maken. Eerst werden we vanaf de bus opgehaald met een paard met zo’n wagentje en naar het gebouw gebracht (dat was echt 100 meter ofzo). Daar mochten we eerst zien hoe de syrup gemaakt werd en daarna kregen we een soort maple karamel op een stokje (was zeg maar puur suiker maar wel erg lekker). Daarna kregen we een uitgebreide lunch in het gebouw, met een bandje oude mannen die muziek maakten. Toen mochten we ook meedoen met muziek maken en moesten we de polonaise doen, dat was erg leuk. Na het eten reden we door naar een uitzicht punt (Mount royal lookout) om een heel mooi uitzicht te zien. Ondertussen zagen we een begraafplaats waar oprecht een miljoen graven waren (mount royal cemetery). Na de stop bij het uitzicht punt gingen we naar het hotel in Montréal, waar we geld kregen en werden los gelaten voor avondeten. Paula en ik hadden al de hele avond dat we uit het niets de slappe lach kregen, en toen we eten wilden bestellen en we het in het Frans probeerden te doen schoten we weer in de lach, waardoor de man die onze bestellingen opnam zich heel ongemakkelijk voelde haha.
• 
  
• - De dag erna was alweer onze laatste dag met activiteiten. In de ochtend gingen we in honden sleeën op een groot bevroren meer en we gingen een berg op lopen met sneeuwschoenen aan, van die dingen die eigenlijk gewoon tennisrackets lijken voor onder je voeten. Dat was allebei echt heel erg cool en zeker de honden waren heel erg schattig, maar we mochten ze niet aaien omdat ze aan het werk waren. Toen we daar klaar waren gingen we naar een winkelcentrum en kregen we geld voor lunch en mochten we een beetje rondkijken. Daarna gingen we naar een straat in Montréal waar we konden winkelen. Dat was toevallig ook heel erg dichtbij het ijshockey stadion van de Montréal Canadiens, die die avond ook een wedstrijd hadden. Lloyd, Nico, Paula en ik gingen even bij dat stadion kijken en daarna ging Paula boeken kopen (waar we bij het afrekenen weer in de lach schoten). Daarna gingen we eten. Ik had een glas cola staan met een rietje erin, maar ik was even vergeten dat dat rietje er was. Toen ik mijn bord aanpakte hield ik hem dus te laag waardoor ik mijn glas omstootte door het rietje en de cola allemaal over mij heen ging. Paula en ik schoten weer in de lach en we werden naar de wc gestuurd om onszelf (vooral mij) schoon te maken. Ik was erg blij want ik had die ochtend een extra broek aangetrokken, omdat ze zeiden dat het bij de honden erg koud kon worden, dus ik kon gewoon de bovenste broek uit doen. Het was erg beschamend maar ook heel grappig. Na het eten werden we weer losgelaten in Montréal, waar Paula en ik spongebob ijsjes kochten. Natuurlijk viel die van mij na 3 happen van het stokje maar dat was niet erg want hij was echt heel erg vies haha. Daarna was het weer tijd om naar bed te gaan.
• 
  
• - De volgende dag gingen we naar het vliegveld in Montréal en vlogen we terug naar Halifax. Onderweg naar Sydney Mines stopten Lloyd, Nico, de 2 mensen uit Glace Bay en ik in een Aziatisch restaurant om te eten (was erg lekker) en toen kwamen we rond 9 uur ’s avonds eindelijk aan in Sydney Mines. De trip was echt heel erg leuk!

- Sude (ew) was jarig, dus we gingen uiteten in het restaurant van het North Star hotel. Dat was heel erg lekker!

• - Een paar dagen na terugkomst ging ik met mijn vriendinnen die op Riverview High School bowlen in Sydney. Dat was erg leuk, hoewel het wel raar was want hier gebruiken ze veel lichtere en kleinere bowlingballen die je gewoon vast kan houden, dus er zitten ook geen gaten in voor je vingers.
• 
  
• - Het laatste deze maand was Sude (ew) en Jennifers verjaardagsfeest. We moesten allemaal eten meenemen uit ons eigen land, dus ik had stroopwafels want die verkopen ze hier (toen ik daar achter kwam was ik zo blij). Dat feestje was opzich best leuk, maar ik ben niet echt bevriend met de internationale studenten van mijn school dus het had ook een stuk beter gekund.

Nou, dat was het allemaal wel weer. Ik zie dat ik over de 1500 worden zit, dus ik hou voor nu mijn mond haha.

Tot de volgende keer!